Слоўнік літаратуразнаўчых тэрмінаў
Special | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z | ALL
А |
---|
Аcaцыяты´ўнacць y лiтapaтy´pыАcaцыяты´ўнacць y лiтapaтy´pы — aбcтpaктнaя (yмoўнaя) вoбpaзнacць, дзe cyвязь пaмiж мaтэpыяльным i дyxoўным cвeтaм выяўляeццa ў нязвыклaй фopмe. | |
А́ўтарская канцэ́пцыяА́ўтарская канцэ́пцыя — гэта галоўная ідэя або некалькі аб’яднаных ідэй, якія ўвасабляюцца пісьменнікам у творы. | |
Аксіялагі́чныАксіялагі́чны — які мае адносіны да аксіялогіі. Аксіялогія —вучэнне аб прыродзе каштоўнасцей, іх ролі і месцы ў сацыяльнай рэчаіснасці, структуры каштоўнаснага свету. | |
Алітэра́цыяАлітэра́цыя (ад лац. aol — ‘к, пры’, littera — ‘літара’) — від гукапісу, паўтарэнне зычных гукаў для дасягнення мастацкай вобразнасці. | |
Анало´гіяАнало´гія (ад грэч. аnalogia — ‘падабенства’) — прыём мастацкага пісьма, заснаваны на вызначэнні рыс падабенства ў з’явах, прадметах, вобразах. | |
Антытэ´заАнтытэ´за (ад грэч. antithesis — ‘супрацьпастаўленне’) — мастацкі прыём, які выкарыстоўваецца для перадачы кантраснасці паказанага. | |
Апавяда´ннеАпавяда´нне — невялікі апавядальны твор, у якім расказваецца, як правіла, пра нейкі адзін вызначальны выпадак (сітуацыю, падзею) з жыцця чалавека. | |
Археты́пАрхеты́п — універсальны правобраз або першавобраз (маці-зямлі, героя, мудрага старца, дэмана і інш.), які паўтараецца на працягу гісторыі ўсюды, дзе свабодна дзейнічае творчая фантазія людзей. | |
Асана́нсАсана́нс (ад фр. assonance — ‘сугучнасць’) — паўторы аднолькавых або падобных галосных гукаў, прадвызначаныя пэўнымі выяўленчымі задачамі. | |