Гісторыя Беларусі ад старажытных часоў да канца XVIII ст.

Кірма́ш — ​форма правядзення гандлю ў выглядзе перыядычных з’ездаў гандляроў у пэўнай мясцовасці на працягу вызначанага тэрміну.

Кага́л — ​яўрэйская абшчына.

Кадыфіка́цыя — ​звядзенне ў адзіную ўзгодненую сістэму (у кодэкс) законаў краіны, што адносяцца да пэўнай галіны права.

Каза́кі — ​сацыяльная супольнасць, саслоўе, якое існавала ў ВКЛ і Рэчы Па­спалітай у ХV—ХVІІ стст.

Кале́гіумы — ​навучальныя ўстановы ў ВКЛ і Рэчы Паспалітай у ХVІ—ХVІІІ стст.

Кальвіні́зм — ​адна з найбуйнейшых плыняў пратэстантызму.

Канфедэра́цыя — ​у Рэчы Паспалітай часовы саслоўны палітычны саюз шляхты для дасягнення пэўнай мэты.

Канцлер — ​службовая асоба ў ВКЛ у ХV—ХVІІІ стст.

Кардына́льныя правы́ — ​сістэма нормаў дзяржаўнага ладу Рэчы Паспалітай у ХVІ—ХVІІІ стст.

Каро́на По́льская — ​назва ўласна Польшчы.

Касіне́ры — ​у час паўстання 1794 г. сяляне, якія былі ўзброены косамі, насаджанымі вертыкальна на кіі.

Каталі́цкія бра́цтвы — ​рэлігійна-дабрачынныя арганізацыі насельніцтва ў ВКЛ, якія былі створаны для абароны веры і правоў каталікоў. Каталіцкія брацтвы спрыялі пашырэнню ў беларускіх гарадах польскай культуры, утрымлівалі прытулкі, шпіталі, дапамагалі старым і хворым «братам», іх удовам і сіротам выдаваліся пенсіі і інш.

Кашталя́н — ​пасада ў ВКЛ, адміністратар замка і прылеглых тэрыторый.

Класіцы́зм — ​кірунак у еўрапейскай мастацкай культуры другой паловы ХVІІ — ​пачатку ХІХ ст., у аcнoвe якога — ​прызнанне aнтычнага мастацтва найвышэйшым узорам, ідэалам, a твораў aнтычнаcці — ​мастацкай нopмай. Архітэктуры класіцыз­му ў цэлым уласцівая рэгулярнасць планіроўкі і выразнасць аб’ёмнай формы.

Клерыкаліза́цыя — ​кантроль царквы над сферамі грамадскага і культурнага жыцця.

Клю́чнік — ​службовая асоба мясцовай адміністрацыі ВКЛ у ХV—ХVІ стст.

Кля́штар — ​каталіцкі манастыр.

Куні́ца — ​1) апрацаваная шкурка куніцы, якая да ХVІ ст. у ВКЛ выкарыстоўвалася як сродак плацяжу; 2) адзін з пашыраных відаў чыншу ў ХV—ХVІІ стст. за арэн­ду зямлі і г. д.; 3) плата нявесты-сялянкі, якая выходзіла замуж у чужую воласць.

Курга́н — ​насып з зямлі над старажытным пахаваннем.