Куні́ца — ​1) апрацаваная шкурка куніцы, якая да ХVІ ст. у ВКЛ выкарыстоўвалася як сродак плацяжу; 2) адзін з пашыраных відаў чыншу ў ХV—ХVІІ стст. за арэн­ду зямлі і г. д.; 3) плата нявесты-сялянкі, якая выходзіла замуж у чужую воласць.