§ 2-2. Віды маўленчай дзейнасці: гаварэнне, слуханне, чытанне і пісьмо

Правіла

Маўленне існуе ў дзвюх формах — вуснай і пісьмовай.
Вуснае маўленне — гэта зносіны, якія адбываюцца пры дапамозе вымаўленых услых слоў (гутарка, спрэчка і інш.).
Пісьмовае маўленне ажыццяўляецца з апорай на запісаныя словы і фразы (чытанне тэксту, спісванне, выпраўленне памылак і інш.). Такім чынам, калі мы гаворым або слухаем, то карыстаемся вусным маўленнем, калі чытаем або пішам — пісьмовым. На працягу дня мы то гаворым, то слухаем, то чытаем, то пішам, гэта значыць мы ўвесь час уключаны ў працэс маўленчай дзейнасці.
Маўленчая дзейнасць — гэта асобы від чалавечай дзейнасці (разам з працоўнай, пазнавальнай, гульнёвай і інш.), у час якой чалавек уступае ў маўленчыя зносіны з іншымі людзьмі.

Па меркаванні некаторых даследчыкаў, нашы зносіны з навакольным светам на 50 % адбываюцца праз слуханне, на 30 % — праз гаварэнне, на 20 % — праз чытанне і пісьмо.