Сусветная гісторыя ХІХ - пачатак ХХІ ст. 11 клас

Пасля вайны за незалежнасць эканамічны і палітычны ўплыў латыфундыстаў яшчэ больш узрос, а становішча народа пагоршылася. Індустрыялізацыя і аграрныя пераўтварэнні на карысць сялян не праводзіліся. Аграрная і экспартная накіраванасць эканомікі і недахоп фінансавых сродкаў прывялі да прыцягвання замежнага капіталу. Апошні атрымаў неабмежаваны доступ да сыравінных рэсурсаў лацінаамерыканскіх краін. Аргенціна ператварылася ў буйнейшага ў свеце пастаўшчыка ялавічыны і збожжа, Бразілія атрымала тытул «кававага караля», Чылі стала вядучым экспарцёрам прыродных нітратаў, нафта і каляровыя металы паступалі з Мексікі, Венесуэлы, Калумбіі і Перу. Менавіта ў Аргенціне, Бразіліі і Чылі на сродкі замежнага капіталу хуткімі тэмпамі ажыццяўляўся прамысловы пераварот. З’явіліся першыя фабрыкі, пачала ўкараняцца новая тэхніка, вялікага размаху дасягнула будаўніцтва чыгунак, якія злучылі багацейшыя гарнарудныя і сельскагаспадарчыя раёны з партовымі гарадамі.

Асабліва вялікі ўплыў у Лацінскай Амерыцы мелі Англія і ЗША. Напрыклад, у канцы XIX ст. пад поўны кантроль ЗША перайшла Куба. Аргенціна фактычна ператварылася ў «эканамічную калонію» Англіі.