Гісторыя Беларусі ад старажытных часоў да канца XVIII ст.

Плі́нфа — ​шырокая і плоская абпаленая цэгла.

Праабшчы́на — ​чалавечы статак.

Пра́сал — ​у ХVІІ—ХІХ стст. дробны гандляр, які гандляваў сваім таварам па вёсках і мястэчках.

Пратэстанты́зм — ​адзін з асноўных кірункаў у хрысціянстве. Узнік як тэрмін для вызначэння ўсіх кірункаў Рэфармацыі пасля пратэсту князёў і гарадоў Германіі ў 1529 г. супраць рашэння імператара Свяшчэннай Рымскай імперыі аб забароне далейшага распаўсюджання некаталіцкіх хрысціянскіх рухаў. У XVI ст. распаўсюдзіўся па ўсёй Еўропе, а ў XVII ст. пашырыўся па-за яе межамі. У выніку ўзніклі і арганізацыйна аформіліся пратэстанцкія цэрквы: лютэранская, кальвінісцкая, англіканская, ад якіх утварыўся шэраг рэлігійных груповак і аб’яднанняў.

Ракако́ — ​стыль у еўрапейскай архітэктуры і мастацтве ХVІІІ ст. Адметнымі рысамі ракако з’яўляюцца вытанчанасць, большая дэкаратыўная нагружанасць інтэр’ераў і кампазіцый, грацыёзны арнаментальны рытм, вялікая ўвага да міфалогіі, асабістага камфорту.

Ра́туша — ​будынак, у якім размяшчаліся органы гарадскога самакіравання.

Род — ​калектыў кроўных родзічаў; асноўная сацыяльна-эканамічная ячэйка першабытнага грамадства.

Рэе́стр — ​спісы, вопісы, а таксама кнігі ў судах ВКЛ.

Рэфарма́цыя — ​рэлігійны і грамадска-палітычны рух у Еўропе у ХVІ — ​першай палове ХVІІ ст.

Сінаго́га — ​культавы будынак у іўдаізме.