Сусветная гісторыя ХІХ - пачатак ХХІ ст. 11 клас

Дзяржа́ва — палітычная арганізацыя грамадства з пэўнай формай праўлення (манархія, рэспубліка), для якой характэрнае ўстанаўленне вярхоўнай улады на пэўнай тэрыторыі; галоўны інстытут палітычнай сістэмы. Па форме дзяржаўнага ладу можа быць унітарнай або федэратыўнай.

Дыктату́ра (ад лац. dictatura — неабмежаваная ўлада) — ажыццяўленне ўлады ў дзяржаве недэмакратычнымі метадамі.

Дыскрыміна́цыя (ад лац. discriminatio — распазнаванне) — абмежаванне або пазбаўленне правоў людзей па прыкмеце расавай або нацыянальнай прыналежнасці, рэлігійных ці палітычных перакананнях і г. д.

Дэмілітарыза́цыя (ад лац. de — аддзяленне, адмена і militaris — ваенны) — уста­наўленне міжнародным дагаворам забароны якой-небудзь дзяржаве мець ваенную прамысловасць і ўтрымліваць узброеныя сілы.

Дэмакра́тыя (ад грэч. demos — народ і kratos — улада) — форма дзяржаўна-палітычнага ладу грамадства, якая прызнае народ у якасці крыніцы ўлады; палітычны лад, заснаваны на прынцыпах свабоды, роўнасці, павагі да правоў чалавека, вяршэн­ства закону, падзелу ўлад, выбарнасці кіраўніка дзяржавы і прадстаўнічых органаў.

Дэнацыфіка́цыя — комплекс мерапрыемстваў дзяржаў-пераможцаў (СССР, ЗША, Вялікабрытанія, Францыя) па ліквідацыі наступстваў нацыянал-сацыялістычнага рэжыму ў Германіі і Аўстрыі пасля Другой сусветнай вайны. Уключала ліквідацыю фашысцкай Нацыянал-сацыялістычнай германскай рабочай партыі, роспуск усіх нацысцкіх устаноў і прыцягненне да адказнасці ваенных злачынцаў.