Сусветная гісторыя ХІХ - пачатак ХХІ ст. 11 клас

Агра́рная рэвалю́цыя — пераход ад феадальных парадкаў у Еўропе да капіталістычных, ад натуральнай вытворчасці да таварнай, ператварэнне феадалаў у сельскіх буржуа, а сялян — у фермераў або парабкаў.

Агрэ́сія (ад лац. aggressio — напад) — прымяненне сілы адной дзяржавай супраць іншай з мэтай захопу яе тэрыторыі, ліквідацыі незалежнасці, змены палітычнага і грамадскага ладу.

Амні́стыя (ад грэч. amnēstia — забыццё, прабачэнне) — вызваленне вярхоўнай уладай ад судовага пакарання або замена прызначанага судом пакарання больш мяккім.

Анархі́зм (ад грэч. anarchia — безуладдзе) — палітычная плынь, якая выступае супраць цэнтралізаванай улады і дзяржаўнага прымусу. Ідэалам анархізму з’яўляюцца самакіравальныя камуны або федэратыўныя прафесійныя саюзы (анарха-сін­дыкалізм).

Ане́ксія (ад лац. annexio — далучэнне) — гвалтоўнае далучэнне краіны ці яе часткі да іншай краіны.

Антыкаланія́льны рух — нацыянальна-вызваленчы рух у каланіяльных і залежных краінах, накіраваны на барацьбу за нацыянальную незалежнасць.

Апазі́цыя (ад лац. oppositio — проціпастаўленне) — супрацьдзеянне, супраціў якой-небудзь палітыцы, дзеянням, поглядам; палітычная група, якая выступае супраць меркавання большасці і прапаноўвае іншы спосаб рашэння праблем, іншую палітыку.

Апартэі́д (на мове афрыкаанс apartheid — паасобнае пражыванне) — найбольш крайняя форма расавай дыскрымінацыі. Палітыка апартэіду праводзілася Нацыянальнай партыяй у Паўднёва-Афрыканскай Рэспубліцы ў 1948—1994 гг.

Аўтано́мія (ад грэч. autos — сам і  nomos — закон) — 1) права самастойнага ажыццяўлення дзяржаўнай улады або кіравання, нададзенае якой-небудзь частцы дзяржавы; 2) самастойнасць якой-небудзь установы.

Аўта́ркі́я (ад гр. autarkeia — самадастатковасць) — эканамічны рэжым краіны, які прадугледжвае яе самазабеспячэнне і звядзенне да мінімуму гандлёвага абмену з іншымі краінамі.