§ 4. ГЕАЭКАЛАГІЧНЫЯ АСАБЛІВАСЦІ АТМАСФЕРЫ
Ацэнка ўвільгатнення. Асноўнай характарыстыкай для ацэнкі ўвільгатнення раслін з’яўляюцца сумы ападкаў за ўвесь перыяд і міжфазавыя перыяды вегетацыі. Яны выражаюцца ў выглядзе сярэдніх шматгадовых і імавернасных значэнняў. Важны агракліматычны паказчык ўвільгатнення — запасы вільгаці ў глебе. Умовы ўвільгатнення вызначаюцца не толькі ападкамі, але і выпарэннем. Таму ў практыцы агракліматычных ацэнак ўвільгатнення шырока выкарыстоўваюцца комплексныя паказчыкі, якія ўлічваюць суадносіны паміж ападкамі і выпаральнасцю.
Паказчыкі патрэб раслін у цяпле і вільгаці з’яўляюцца асновай для размяшчэння сельскагаспадарчых культур і спецыялізацыі вытворчасці.
У свеце ўсё ўзаемазвязана. Чаму для павышэння ўраджайнасці сельскагаспадарчых культур неабходна ўлічваць уплыў на іх усяго комплексу кліматычных фактараў?
Клуб географаў-знаўцаў. Кожная культурная расліна расце пры строга вызначанай тэмпературы. Мінімальную колькасць цяпла патрабуюць ячмень, авёс, жыта. Больш патрабавальныя да цяпла кукуруза, пшаніца і рыс. Працяглае і цёплае лета патрабуецца для сланечніку. Катэгарычна не пераносяць замаразкаў цытрусавыя расліны.