Эрнэст Хемінгуэй

Аповесць «Стары і мора»

Аповесць «Стары і мора», напісаная ў 1952 годзе, стала вырашальным аргументам у прысуджэнні Э. Хемінгуэю Нобелеўскай прэміі. Амаль два дзесяцігоддзі спатрэбілася аўтару для стварэння гэтага шэдэўра. Першым подступам да тэмы аповесці стаў нарыс «На блакітнай вадзе. Гальфстрымскае пісьмо», апублікаваны яшчэ ў красавіку 1936 года. У ім пісьменнік апавядаў пра старога, які рыбачыў у моры і злавіў велізарную рыбіну марлін, з якой змагаўся некалькі дзён, пакуль падцягнуў да лодкі, а таксама пра тое, як яго здабычу разарвалі акулы. Калі ледзь не страціўшага розум старога адшукалі рыбакі, вакол яго лодкі кружлялі акулы. Гэта была аснова сюжэта аповесці, які дапоўніўся шматлікімі дэталямі, а галоўнае, узбагаціўся глыбокім філасофскім зместам.