Беларуская літаратура 1920—1930-х гадоў
Проза 1930-х гадоў
Вытворчы раман — літаратурны твор, у цэнтры якога знаходзіцца прафесіянал, што рашае вытворчыя задачы. |
Проза гэтага часу была палітызавана. Уласцівая беларускай літаратуры цікаўнасць да «маленькага чалавека» адступала: былі запатрабаваны партыйна-класавыя ацэнкі рэчаіснасці, таму творы пачалі больш нагадваць журналісцкія рэпартажы. Спачатку літаратары адлюстроўвалі класавую барацьбу, а пазней перайшлі да асэнсавання «парушэнняў сацыялістычнай законнасці» і «памылак партарганізацый». У гэтыя гады сталі папулярнымі вытворчыя аповесці і раманы.
Вясковая тэматыка рэалізоўвалася пераважна ў творах пра калектывізацыю. Былі запатрабаванымі і жанры масавай літаратуры (напрыклад, палітычны дэтэктыў з элементамі антыўтопіі і фантастыкі), і творы для дзяцей (Янка Маўр). Беларуская гісторыя знаходзіла цэласнае адлюстраванне ў творчасці Максіма Гарэцкага, якая пэўны час замоўчвалася. Спадчына класіка вярнулася да чытача толькі ў другой палове ХХ стагоддзя.
У 1930-я гады ў Германіі да ўлады прыйшлі фашысты, таму ў беларускай літаратуры, як і ў іншых літаратурах гэтага часу, пачалі з’яўляцца антыфашысцкія творы.
У гэты час у літаратуры ўмацоўвалася паэтыка сацыялістычнага рэалізму: асабістае ў характары героя тлумачылася як праяўленне агульнага; сацыяльнае было важней за індывідуальнае.