§ 9-1. ЭКАНІМІКА СЯРЭДНЯВЕЧНАЙ ЕЎРОПЫ

3. Жывёлагадоўля і промыслы

Ва ўмовах панавання земляробства жывёлагадоўля адыгрывала дапаможную ролю. У простых сялянскіх гаспадарках пераважала дробная жывёла, а каровы і быкі былі рэдкасцю, іх выкарыстоўвалі як цяглавую сілу, а таксама вырошчвалі для атрымання мяса і малочных прадуктаў. У Познім сярэднявеччы значна павялічылася пагалоўе буйны́й рагатай жывёлы, а асноўнай цяглавай сілай стаў конь.

Найбольш распаўсюджаным промыслам доўгі час было паляванне. Аднак да канца Сярэднявечча колькасць дзікіх жывёл паменшылася ў сілу іх масавага вынішчэння. Рыбная лоўля таксама была развітай. Доўгі час у вёсках захоўваліся рамёствы (кавальскае, ганчарнае, сталярнае). З часам рамяство аддзялілася ад сельскай гаспадаркі, і рамеснікі сталі фарміраваць асобныя паселішчы, на аснове якіх узніклі сярэднявечныя гарады.