§ 4–1. Рэлігія у краінах Старажытнага Усходу
4. Зараастрызм
Зараастрызм узнік каля VII—VI стст. да н. э. сярод іранскіх плямёнаў. Ён атрымаў распаўсюджанне ў Персідскай дзяржаве, якая аб'яднала Іран, Месапатамію, Блізкі Усход, Егіпет. Пад яго ўплывам блізкаўсходнія культуры пачалі актыўна ўзаемадзейнічаць. Паданне называе заснавальнікам гэтай рэлігіі прарока Заратуштру (па-грэчаску Зараастра), які вучыў, што ў свеце пастаянна ідзе барацьба дабра (на чале са светлым богам Ахура-Мазда) і зла (на чале з бажаством цемры — Ангра-Майне). Каб выратавацца ад зла, неабходна ачысціцца ад яго ў думках, словах і справах, тады пасля смерці душа чалавека пападзе ў рай. Калі ж на «шалях правасуддзя» пераважаць злыя думкі і ўчынкі, душу чакаюць пакуты і змрок. Свяшчэннай кнігай зараастрызму з'яўляецца «Авеста». Многія ідэі гэтай рэлігіі былі ўспрынятыя хрысціянскімі і мусульманскімі мыслярамі.