Сусветная гісторыя ХІХ - пачатак ХХІ ст. 11 клас

Эканамічны ўздым у Еўропе ў 1950-я гг. адбыўся ў выніку рэалізацыі плана Маршала, дзякуючы амерыканскай дапамозе, што паступала ў 1948—1952  гг. Карыстаючыся ёю еўрапейцы сталі ствараць міжнародныя прадпрыемствы.

Другі важны фактар пасляваеннага эканамічнага росту — прыток мігрантаў з былых калоній у метраполіі. Такім чынам, сфарміраваліся два асноўныя складнікі аднаўлення разбуранай у ходзе Другой сусветнай вайны эканомікі — інвестыцыі і танныя рабочыя рукі.

Эканамічны рост у Еўропе абапіраўся на кейнсіянскую эканамічную мадэль развіцця, якая стала вельмі папулярнай. Згодна з ёй дзяржава павінна актыўна ўмешвацца ў эканоміку шляхам крэдытавання насельніцтва, такім чынам стымулюючы яго эканамічную актыўнасць. У выніку на фоне росту вытворчасці аўтамабілей, бытавой тэхнікі стала зараджацца грамадства спажывання.

Акрамя таго, для 1950-х гг. характэрныя рост урбанізацыі, падзенне долі сельскай гаспадаркі ў структуры эканомікі, павелічэнне долі сферы паслуг і навукова-тэхнічная рэвалюцыя, у выніку якой навука стала фактарам вытворчасці. Гэты перыяд таксама характарызуецца ростам сацыяльнай абароненасці насельніцтва з боку дзяржавы, павышэннем ролі дзяржаўных структур у жыцці грамадства, ростам прадукцыйнасці сельскай гаспадаркі, палітыкай індустрыялізацыі, нацыяналізацыяй ключавых сектараў эканомікі, увядзеннем дзяржаўнага планавання, а таксама спрыяльнай міжнароднай эканамічнай кан’юнктурай.