Гісторыя Беларусі ад старажытных часоў да канца XVIII ст.

У XIV—XV стст. у вёсках пераважала скучанае (бессістэмнае) размяшчэнне пабудоў. Сялянскі двор, які складаўся з жылой сядзібы і гаспадарчых пабудоў, мог быць замкнёным, ці вяночным, або рассеяным. Але ў ХVІ ст., пасля аграрнай рэформы Жыгімонта ІІ Аўгуста, пачала фарміравацца пагонная (вулічная) планіроўка населеных пунктаў. Цяпер жылы дом размяшчаўся ў адзін рад з гаспадарчымі пабудовамі, або ў два рады насупраць надзелаў зямлі.

Наяўнасць і колькасць гаспадарчых будынкаў (стайні, хлявы, гумны, млыны, піўніцы і інш.) залежалі ад заможнасці ўладальніка. У бедных сялян побач з хатай размяшчаліся толькі гумно і хлеў. Комплексы гаспадарчых будынкаў сустракаліся пры дварах багатай шляхты.