§ 33–1. Прыназоўнік, злучнік як службовыя часціны мовы: агульнае значэнне, марфалагічныя прыметы, сінтаксічная роля. Правапіс прыназоўнікаў, злучнікаў
Прачытайце тэкст, устаўляючы прапушчаныя словы.
Прыназоўнік — ... часціна мовы, якая ўдакладняе значэнні ... склонаў і выражае адносіны паміж назоўнікам (..., ...) і іншымі словамі ў сказе.
Паводле ... прыназоўнікі падзяляюцца на невытворныя (іх паходжанне растлумачыць немагчыма: аб, да, пры) і ... (паходзяць ад ... часцін мовы: збоку, згодна, наперадзе).
Паводле будовы прыназоўнікі падзяляюцца на ... (без, да, сярод), ... (з-за, з-пад, па-над) і ... (нягледзячы на, у сувязі з, у імя).
Практыкаванне 336-1
Прачытайце сказы, запоўніўшы пропускі.
Злучнік – ... часціна мовы, якая ўжываецца для сувязі ... , ... , ... .
Паводле ... злучнікі падзяляюцца на простыя (...) і састаўныя (...).
Паводле ўжывання злучнікі бываюць ... (а, але, як), ... (і – і, або – або, то – то) і ...(не толькі – але і, калі – то).
Паводле значэння злучнікі падзяляюцца на ... (спалучальныя, ..., ...) і ... (часавыя, ..., мэтавыя, умоўныя, уступальныя, параўнальныя, тлумачальныя).