§ 0-32. Дзеепрыметнік як асобая форма дзеяслова. Марфалагічныя прыметы, сінтаксічная роля дзеепрыметніка. Утварэнне і правапіс дзеепрыметнікаў. Марфалагічны разбор дзеепрыметніка
Практыкаванне 9-323
Прачытайце тэкст, устаўляючы прапушчаныя назоўнікі ў патрэбным склоне.
Падбярыце да прыметнікаў і дзеепрыметнікаў рускай мовы беларускія адпаведнікі, прааналізуйце сродкі перадачы.
Перакладзіце тэкст на беларускую мову (вусна).
Лёгкая, щебечущая, острая, смеющаяся, вежливая до дерзости, порхающая, как мотылёк, речь …; тяжёлая, туманная, вдумывающаяся сама в себя, рассчитанная речь …; ясная, сжатая, избегающая всякой неопределённости, прямо идущая к делу, практическая речь …; певучая, сверкающая, играющая красками, образная речь …; бесконечно льющаяся, волнуемая внутренним вздымающим её чувством и изредка разрываемая громкими всплесками речь … — лучше всех возможных характеристик, лучше самой истории знакомят нас с характерами народов, создавших эти языки. Вот почему лучшее и даже единственно верное средство проникнуть в характер народа — усвоить его язык, и чем глубже вошли мы в язык народа, тем глубже вошли в его характер (К. Ушинский).
Д л я д а в е д к і: британец, итальянец, немец, славянин, француз.
Слоўнік
верный — правільны, слушны; дакладны; надзейны, пэўны
дерзость — дзёрзкасць, задзі́рыстасць
рассчитанный — вымеркаваны
сверкающий — зіхатлі́вы, зіхоткі
усвоить — засвоіць
щебечущий — шчабятлі́вы
Выкарыстоўваючы ўласны вопыт зносін з прадстаўнікамі іншых культур, дакажыце, што мова з’яўляецца найлепшай характарыстыкай народа — яе носьбіта.