Раман «Пошукі будучыні»
Аўтарская канцэпцыя будучыні беларускага народа
Нягледзячы на апраўданыя ваенным часам ідэалагічныя мэты, у творы на першым месцы — выяўленне беларускай нацыі як асобнай, каларытнай і моцнай, са сваёй уласнай гісторыяй.
У пэўных фрагментах твора прасочваецца прыпавесційная інтанацыя. Адным з найбольш яскравых вобразаў-сімвалаў у рамане стала таполя, якая расце на Вялікім скрыжаванні і каля якой адбываюцца важныя падзеі: «…узвышаецца вялікае дрэва, усёй вышынёй зялёнае і ўпартае ў бесперапынным змаганні з навакольным светам за сваё патомства». Гэта старое дрэва давала шмат насення, з якога вырасталі маладыя дрэўцы. Яны знішчаліся касой, плугамі, іх тапталі і ламалі. Перасаджаныя Нявадам дубчыкі ў хуткім часе былі стаптаныя нейчымі ботамі.
Але таполя насуперак усяму давала новае насенне. Так і беларусы выжывалі, нягледзячы на прыгнёт, пакуты, здзек. Паводле твора, краіна ўяўляе сабой скрыжаванне дарог, што вядуць на Усход і на Захад.