Генрых Бёль
Біяграфія
Усе людзі браты, нават калі яны ворагі.
Раман — гэта не толькі і не проста раман. Гэта схованка, дзе можна прыхаваць два-тры важныя словы ў надзеі, што чытач іх адшукае.
Генрых Бёль.
Генрых Бёль — сусветна вядомы нямецкі пісьменнік, аўтар раманаў, навел, лірычных замалёвак, сцэнарыяў, вершаў, літаратурна-крытычных і публіцыстычных артыкулаў, прадстаўнік рэалізму ХХ стагоддзя. Пасля выхаду раманаў «І не сказаў ніводнага слова» (1953), «Дом без гаспадара» (1954), «Більярд а палове дзясятай» (1959), «Вачыма клоўна» (1964), аповесцей «Хлеб ранніх гадоў» (1955), «Самавольная адлучка» (1964), кнігі нарысаў «Ірландскі дзённік» (1954—1957) Г. Бёль прызнаны вялікім нямецкім пісьменнікам пакалення, якое вярнулася з фронту. У 1972 годзе яму першаму з нямецкіх пісьменнікаў пасляваеннага пакалення была прысуджана Нобелеўская прэмія па літаратуры.
У 1985 годзе ў сувязі з 40-й гадавінай капітуляцыі фашысцкай Германіі Г. Бёль (за чатыры месяцы да сваёй смерці) апублікаваў «Пісьмо маім сынáм», у якім апавядаў пра тое, як ён сам перажыў заканчэнне вайны, і рабіў выснову: «Салдатам — а я быў салдатам — трэба скардзіцца не на тых, супраць каго іх паслалі ваяваць, а толькі на тых, хто паслаў іх на вайну». Тэма разліку з фашысцкім мінулым прысутнічае і ў апошнім пасмяротна апублікаваным рамане «Жанчыны перад рачным краявідам» (1986). Сімвалічную назву мае пасмяротная публіцыстычная кніга Г. Бёля «Здольнасць гараваць» (1986).