Біялогія. 11 клас

Выключэнне ці абмежаванне свабоднага скрыжавання асобін. Элементарны эвалюцыйны фактар, які перашкаджае абмену генамі паміж папуляцыямі ці іх часткамі, ствараючы тым самым умовы для відаўтварэння.

гл. Антыцелы.

Метад селекцыі, які ўяўляе сабой блізкароднаснае скрыжаванне. Ужываецца для таго, каб перавесці большасць генаў пароды ці сорту ў гомазіготны стан і пазбегнуць расшчаплення па гаспадарча каштоўных прыметах у шэрагу пакаленняў.

Частка клетачнага цыкла паміж двума паслядоўнымі дзя­леннямі. Як правіла, уключае тры перыяды: прэсінтэтычны (G₁), сінтэтычны (S) і постсінтэтычны (G₂).

Ахоўныя бялкі, якія валодаюць супрацьвіруснымі і супрацьпухліннымі ўласцівасцямі.

Метад селекцыі, скрыжаванне арганізмаў, якія належаць да розных відаў.

Шлях дасягнення біялагічнага прагрэсу, пры якім арганізмы набываюць аламарфозы — асобныя адаптацыі, якія не змяняюць агульны ўзровень арганізацыі, але дазваляюць асвойваць у сваім асяроддзі пражывання розныя экалагічныя нішы.

Гены, якія вызначаюць розныя (альтэрнатыўныя) формы праяўлення адной і той жа прыметы. Размяшчаюцца ў аднолькавых участках (локусах) гамалагічных храмасом.

Біялагічна актыўныя арганічныя злучэнні пераважна расліннага паходжання. Асноўная функцыя — ахова раслін ад паядання жывёламі. Некаторыя алкалоіды ўжываюцца ў медыцыне.

Прыметы, якія ўзаемна выключаюць адна адну і ў норме не могуць прысутнічаць у арганізме адначасова.

Скрыжаванне асобіны, якая мае дамінантны фенатып (аналізуемая асобіна), з гомазіготнай рэцэсіўнай асобінай. Па фенатыпах атрыманага патомства можна вызначыць генатып аналізуемай асобіны.

Органы, якія маюць знешняе падабенства і выконваюць аднолькавыя функцыі, але адрозніваюцца па паходжанні.

Працэс узнікнення і эвалюцыйнага развіцця чалавека.

Біялагічна актыўныя рэчывы прыроднага ці сінтэтычнага паходжання, якія выклікаюць гібель жывых клетак ці прыгнятаюць іх рост і развіццё.

Чужародныя для арганізма рэчывы і аб’екты, здольныя вы­клікаць імунны адказ.

Участак малекулы тРНК, які складаецца з трох нуклеатыдаў і ў працэсе  сінтэзу бялку камплементарна звязваецца з адпаведным кадонам мРНК.

Ахоўныя бялкі, здольныя спецыфічна звязвацца з пэўнымі антыгенамі і нейтралізаваць іх шляхам утварэння комплексаў «антыген-антыцела».

Шлях дасягнення біялагічнага прагрэсу, звязаны з фарміраваннем арамарфозаў — буйных, прынцыпова новых адаптацый, якія істотна павышаюць узровень арганізацыі жывых арганізмаў і дазваляюць ім выкарыстоўваць розныя ўмовы навакольнага асяроддзя ці асвойваць новае асяроддзе пражывання.

Пастаянныя спецыялізаваныя структуры цытаплазмы, якія ажыццяўляюць пэўныя функцыі. Адрозніваюць немембранныя, аднамембранныя і двухмембранныя арганоіды.

Прыметы аддаленых эвалюцыйных продкаў, якія былі згублены відам у ходзе эвалюцыі і праяўляюцца ў некаторых асобін як адхіленне ад нормы.