Паве́т — ​адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў ВКЛ.

Падска́рбі зе́мскі — ​кіраўнік скарба (казны) ВКЛ.

Пады́мнае — ​асноўны дзяржаўны зямельны падатак у Рэчы Паспалітай у ХVІІ—ХVІІІ стст.

Па́кта канве́нта — ​пагадненне публічна-прававога характару паміж шляхтай Рэчы Паспалітай і новаабраным каралём.

Палеалі́т (ст.-грэч. «старажытны» і «камень») — ​старажытнакаменны век — ​найстаражытнейшы перыяд у гісторыі чалавецтва. Палеаліт характарызуецца панаваннем каменных прылад працы, здабываннем ежы ў асноўным праз паляванне на буйны́́х жывёл, а таксама з’яўленнем бліжэй да канца палеаліту Homo sapiens — ​чалавека сучаснага выгляду.

Паме́сце — ​форма феадальнага зямельнага ўладання, пры якой уладальнік быў абавязаны несці ваенную ці іншую службу дзяржаве.

Папе́рня — ​даўняе прадпрыемства па вырабе паперы.

Пара́фія — ​у каталіцкай царкве прыход, ніжэйшая тэрытарыяльная царкоўна-адміністрацыйная адзінка епархіі (дыяцэзіі).

Партачы́ — ​на Беларусі ў ХVІ—ХVІІІ стст. рамеснікі, якія жылі ў горадзе або паблізу яго і не ўваходзілі ў рамесныя цэхі.

Паса́д — ​гарадское гандлёва-рамеснае паселішча за межамі ўмацаванняў дзядзінца або вакольнага горада.