Марша́лак зе́мскі — ​найвышэйшы ўраднік у ВКЛ у пачатку ХV — ​ХVІІІ ст., які кіраваў дваром вялікага князя, прымаў замежных паслоў, вышэйшых ураднікаў дзяржавы, назіраў за этыкетам і г. д.

Мезалі́т — ​сярэдні каменны век, перыяд паміж палеалітам і неалітам. Пачатак мезаліту звязаны з заканчэннем ледавіковага перыяду ў Еўропе. Завяршаецца з распаўсюджаннем земляробства ў розных мясцовасцях.

Менталітэ́т — ​своеасаблівы спосаб мыслення, склад розуму асобнага чалавека або якой-небудзь супольнасці людзей.

Ме́трыка ВКЛ — ​збор матэрыялаў велікакняжацкай канцылярыі ВКЛ ХV—​ХVІІІ стст. з копіямі дакументаў, якія выдаваліся ад імя гаспадара.

Морг — ​зямельная мера (0,71 га).

Мястэ́чка — ​у ВКЛ у ХV—ХVІІІ стст. невялікі населены пункт гарадскога тыпу, малы горад.

Мячэ́ць — ​культавы будынак у ісламе, месца агульнай малітвы.

Мяшча́не — ​гарадское падатковае саслоўе ў ВКЛ у ХІV—ХVІІІ стст.

Найвышэ́йшая Ра́да ВКЛ — ​часовы рэвалюцыйны ўрад у ВКЛ (Літве і Заходняй Беларусі) у час паўстання 1794 г.

Народнасць — ​устойлівая супольнасць людзей, заснаваная на агульнасці мовы, тэрыторыі, эканамічнага жыцця і культуры, якая складаецца ў працэсе разлажэн­ня племянных адносін і папярэднічае нацыі. Характарызуецца наяўнасцю этнічнай свядомасці, саманазвы, асаблівасцямі псіхічнага складу.