СхаластСхалáст — сярэднявечны вучоны-багаслоў, які не займаўся эксперыментальным вывучэннем свету. |
Сярэднія вякіСярэ́днія вякí — перыяд гісторыі, які ахоплівае V—XV стст. |
ТэакратыяТэакрáтыя — форма праўлення, пры якой на чале краіны стаіць рэлігійны лідар. |
УрбанізацыяУрбанізáцыя — працэс масавага ўзнікнення гарадоў і развіцця гарадскога жыцця. |
Усходняя дэспатыяУсхóдняя дэспаты́я — форма дзяржаўнага кіравання ў краінах Старажытнага Усходу з неабмежаванымі паўнамоцтвамі спадчыннага правіцеля, які абагаўляўся, і поўным падпарадкаваннем падданых яго ўладзе. |
ФармацыяФармáцыя — гістарычная прыступка ў развіцці грамадства з адпаведным ёй спосабам вытворчасці. |
Феод |
ЦімарыЦімáры — зямельныя спадчынныя ўладанні ў Асманскай імперыі, якія турэцкія воіны атрымлівалі за сваю службу. |
ШыітыШыíт — (араб. — прыхільнікі, паслядоўнікі) — кірунак ісламу, які аб'ядноўвае розныя абшчыны, якія прызналі Алі ібн Абу Таліба і яго нашчадкаў адзіна законнымі спадчыннікамі і духоўнымі пераемнікамі прарока Мухамада. |
ЭлінізмЭлінíзм — перыяд у гісторыі Міжземнамор'я, які доўжыўся з часу смерці Аляксандра Македонскага (323 г. да н. э.) да канчатковага ўстанаўлення рымскага панавання на гэтых тэрыторыях (30 г. да н. э.). |