§ 3.3. Асновы
Сайт: | Профильное обучение |
Курс: | Хімія. 11 клас |
Книга: | § 3.3. Асновы |
Напечатано:: | Гость |
Дата: | Воскресенье, 27 Апрель 2025, 01:17 |
Асновы — складаныя рэчывы, якія складаюцца з атамаў металаў і гідраксагруп ОН.
Гідрат аміяку NH3 ∙ H2O таксама адносіцца да асноў, паколькі ў водных растворах аміяку прысутнічаюць гідраксід-аніёны ОН−.
Наменклатура і класіфікацыя асноў
Назвы асноў складаюцца са слова «гідраксід» і назвы металу з указаннем яго ступені акіслення ў выпадку, калі яна пераменная: NaOH — гідраксід натрыю, Fe(OH)2 — гідраксід жалеза(II).
У аснове класіфікацыі асноў ляжаць розныя прыкметы.
1. Лік груп ОН. Па ліку груп ОН, якія прыходзяцца на адзін атам металу, адрозніваюць аднакіслотныя (NaOH, KOH, LiOH) і шматкіслотныя — Mg(OH)2, Ca(OH)2, Fe(OH)2 — асновы.
2. Растваральнасць у вадзе. Неарганічныя асновы — цвёрдыя рэчывы, за выключэннем гідрату аміяку NH3 ∙ H2O (мал. 6.3.). Па растваральнасці цвёрдыя асновы дзеляць на растваральныя (шчолачы) і нерастваральныя. Да шчолачаў адносяцца асновы, утвораныя металамі IA-групы (LiOH, NaOH і інш.) і шчолачназямельнымі металамі: Са(ОН)2, Sr(ОН)2, Ва(ОН)2. Дадзеныя пра растваральнасць асноў у вадзе прыведзены ў «Табліцы растваральнасці кіслот, асноў, солей» (гл. форзац падручніка).
3. Сіла электраліту. Вывучыўшы хімію ў 9-м класе, вы ўжо ведаеце, што па здольнасці дысацыіраваць на іоны ў растворах адрозніваюць моцныя і слабыя электраліты. Асновы дысацыіруюць на іоны металаў (або амонію ) і гідраксільныя групы ОН−. Усе шчолачы з’яўляюцца моцнымі электралітамі. Да моцных электралітаў адносіцца нават маларастваральны Ca(OH)2.
Слабыя электраліты — усе нерастваральныя асновы, напрыклад Mg(OH)2, Cu(OH)2, Fe(OH)3 і растваральны NH3 ∙ H2O. Слабымі электралітамі з’яўляюцца гідраксіды, якія валодаюць амфатэрнымі ўласцівасцямі: Zn(OH)2, Be(OH)2, Cr(OH)3, Al(OH)3.

Хімічныя ўласцівасці і атрыманне шчолачаў
Да агульных хімічных уласцівасцей шчолачаў адносяць іх уздзеянне на індыкатары і ўтварэнне солей у рэакцыях з кіслотамі, кіслотнымі і амфатэрнымі аксідамі, амфатэрнымі гідраксідамі і радам солямі. Акрамя таго, некаторыя шчолачы могуць раскладацца пры награванні.
Агульныя хімічныя ўласцівасці шчолачаў абумоўлены наяўнасцю іона OH– у іх водных растворах: KOH → K+ + OH–, Сa(OH)2 → Сa2+ + 2OH–.
У якасці прыкладаў прывядзём наступныя рэакцыі:
1) з кіслотамі:
NaOH + HCl = NaCl + H2O (рэакцыя нейтралізацыі);
2) з кіслотнымі і амфатэрнымі аксідамі:
2NaOH + SiO2 = Na2SiO3 + H2O,
2NaOH + ZnO Na2ZnO2 + H2O;
3) з амфатэрнымі гідраксідамі:
Al(OH)3 + 3NaOH(р-р) = Na3[Al(OH)6],
Al(OH)3 + NaOH(цв) NaAlO2 + 2H2O;
4) з солямі:
FeCl3 + 3NaOH = Fe(OH)3↓ + 3NaCl (рэакцыя абмену);
5) раскладанне некаторых шчолачаў пры награванні:
Ca(OH)2 CaO + H2O,
Ba(OH)2 BaO + H2O.
Шчолачы часцей за ўсё атрымліваюць наступнымі спосабамі:
1) узаемадзеяннем актыўных (шчолачных і шчолачназямельных) металаў з вадой:
2Na + 2H2O = 2NaOH + H2↑,
Сa + 2H2O = Сa(OH)2 + H2↑;
2) узаемадзеяннем аксідаў шчолачных і шчолачназямельных металаў з вадой:
Na2O + H2O = 2NaOH,
СaO + H2O = Сa(OH)2;
3) электролізам водных раствораў солей, з якім вы пазнаёміцеся, вывучаючы матэрыял § 45.1.
Хімічныя ўласцівасці і атрыманне нерастваральных асноў
Адзначым дзве найважнейшыя хімічныя ўласцівасці нерастваральных асноў:
1) пры награванні раскладаюцца на аксід і ваду:
Fe(OH)2 FeO + H2O;
2) узаемадзейнічаюць з кіслотамі, утвараючы соль і ваду:
Mg(OH)2 + 2HNO3 = Mg(NO3)2 + 2H2O.
Для атрымання нерастваральных асноў на растворы солей металаў уздзейнічаюць растворамі шчолачаў:
2NaOH + FeSO4 = Fe(OH)2↓ + Na2SO4.
Хімічныя ўласцівасці і атрыманне амфатэрных гідраксідаў (на прыкладзе гідраксідаў цынку і алюмінію)
Некаторыя нерастваральныя гідраксіды металаў уступаюць у рэакцыі не толькі з кіслотамі, але і са шчолачамі. Такія гідраксіды называюць амфатэрнымі. Да іх адносяцца Al(OH)3, Сr(OH)3, Zn(OH)2, Be(OH)2 і іншыя. Рэагуючы з кіслотамі, яны праяўляюць уласцівасці асноў (1), а пры ўзаемадзеянні са шчолачамі — уласцівасці кіслот (2):
1) Al(OH)3 + 3НCl = AlCl3 + 3H2O,
Zn(OH)2 + 2НCl = ZnCl2 + 2H2O;
Амфатэрныя гідраксіды раскладаюцца пры награванні, утвараючы амфатэрныя аксіды і ваду:
Zn(OH)2 ZnO + H2O;
2Al(OH)3 Al2O3 + 3H2O.
Амфатэрныя гідраксіды атрымліваюць, дадаючы раствор шчолачы да раствору солі:
2NaOH + ZnCl2 = Zn(OH)2↓ + 2NaCl;
3NaOH + AlCl3 = Al(OH)3↓ + 3NaCl.
Пры гэтым неабходны лішак солі, бо ў лішку шчолачы ўтвораны амфатэрны гідраксід раствараецца.

Варта адзначыць, што амфатэрнасць праяўляюць таксама і арганічныя злучэнні — амінакіслоты, бялкі.
Асновы — складаныя рэчывы, якія складаюцца з атамаў металаў і гідраксагруп ОН. Гідрат аміяку NH3 ∙ H2O таксама з’яўляецца асновай.
Шчолачы — растваральныя ў вадзе асновы; гэта моцныя электраліты, пры іх дысацыяцыі ў якасці аніёнаў утвараюцца толькі гідраксід-іоны.
Агульныя ўласцівасці шчолачаў — іх уздзеянне на індыкатары і ўтварэнне солей у рэакцыях з кіслотамі, кіслотнымі і амфатэрнымі аксідамі, амфатэрнымі гідраксідамі і солямі.
Нерастваральныя асновы ўзаемадзейнічаюць з кіслотамі, пры награванні раскладаюцца на аксід і ваду.
Амфатэрныя асновы нерастваральныя ў вадзе, узаемадзейнічаюць з кіслотамі і растворамі шчолачаў.
Шчолачы атрымліваюць электролізам водных раствораў солей, а таксама ўзаемадзеяннем шчолачных і шчолачназямельных металаў і іх аксідаў з вадой.
Нерастваральныя ў вадзе асновы атрымліваюць уздзеяннем шчолачаў на растворы солей металаў.
Пытанні, заданні, задачы
1. Назавіце асновы: КОН, Са(ОН)2, Сu(OH)2, Ni(OH)2, Fe(OH)2, Fe(OH)3. Якія з іх адносяцца да нерастваральных, маларастваральных, растваральных?
2. Прывядзіце прыклад ураўнення рэакцыі ўзаемадзеяння шчолачы з амфатэрным гідраксідам:
- а) у растворы;
- б) у расплаве.
3. Дакажыце, што гідрат аміяку NH3 ∙ H2O адносіцца да асноў.
4. Пералічыце хімічныя ўласцівасці:
- а) шчолачаў;
- б) нерастваральных асноў;
- в) амфатэрных гідраксідаў.
5. Складзіце ўраўненні рэакцый паміж гідраксідам натрыю і рэчывамі, формулы якіх СО2, Н2SO3, FeSO4, Mg(NO3)2. Назавіце ўтвораныя солі.
6. Абярыце рэагент (або рэагенты) для ажыццяўлення наступных ператварэнняў.
Ператварэнне | Рэагенты |
а) K → KОН; б) CuCl2 → Cu(OH)2; в) Fe2O3 → Fe(OH)3; г) BaO → Ba(OH)2 |
1) Mg(OH)2; 2) NaOH; 3) NaCl; 4) HCl; 5) H2O |
7. Складзіце ўраўненні дысацыяцыі рэчываў Zn(OH)Cl і LiOH. Якое з іх не адносіцца да шчолачаў? Чаму?
8. Складзіце ўраўненні рэакцый паводле схемы:
- a) Cu(OH)2
CuSO4
Cu(OH)2
CuOH
…;
- б) Na
NaOH
Fe(OH)3
Fe2O3
….
9. Укажыце афарбоўку лакмусу ў растворы, атрыманым пры дадаванні да раствору, які ўтрымлівае гідраксід натрыю масай 10 г, раствору, што ўтрымлівае серную кіслату такой самай масы.
10. Да раствору гідраксіду натрыю масай 150 г з масавай доляй шчолачы 3 % дадалі натрый масай 2,3 г. Вызначце масавую долю рэчыва ў канчатковым растворы (з дакладнасцю да чатырох значных лічбаў).
Самакантроль
1. Шчолачамі з’яўляюцца:
- а) Са(ОН)2;
- б) Al(OH)3;
- в) Ва(OH)2;
- г) Fe(OH)3.
2. Гідраксід цынку пры ўзаемадзеянні са шчолаччу можа ўтварыць:
- а) ZnCl2;
- б) K2ZnO2;
- в) Zn(OH)Cl;
- г) K2[Zn(OH)4].
3. Гідраксід натрыю рэагуе з:
- а) СuCl2;
- б) KCl;
- в) Zn(OH)2;
- г) SO2.
4. Атрымаць Fe(OH)3 можна ўзаемадзеяннем:
- а) FeCl3 і Mg(OH)2;
- б) Fe2O3 і H2O;
- в) Fe(NO3)3 і NaOH;
- г) FeСl3 і KOH.
5. Дзеяннем вады можна ажыццявіць ператварэнне:
- а) Fe2O3 → Fe(OH)3;
- б) ВаO → Ва(OH)2;
- в) Ba(NO3)2 → Ba(OH)2;
- г) Сu → Cu(OH)2.