§ 12. Работа ў тэрмадынаміцы
Сайт: | Профильное обучение |
Курс: | Фізіка. 10 клас |
Книга: | § 12. Работа ў тэрмадынаміцы |
Напечатано:: | Гость |
Дата: | Четверг, 21 Ноябрь 2024, 23:14 |
У 9-м класе вы даведаліся, што перадача энергіі шляхам выканання работы адбываецца ў працэсе сілавога ўзаемадзеяння цел. Гэта значыць работа, выкананая над разгляданым целам, ёсць не што іншае, як работа сіл, прыкладзеных да гэтага цела з боку ўсіх астатніх (знешніх) цел, з якімі яно ўзаемадзейнічае. Работа, выкананая над целам, можа непасрэдна змяніць любы від энергіі гэтага цела, напрыклад унутраную энергію, таму работу сілы разглядаюць як меру змены энергіі фізічнай сістэмы.
Работа ў тэрмадынаміцы. Адным са спосабаў змянення ўнутранай энергіі тэрмадынамічнай сістэмы з’яўляецца выкананне работы. Гэты спосаб характарызуецца перадачай энергіі ў працэсе механічнага ўзаемадзеяння цел. Пры гэтым механічная энергія аднаго цела пераходзіць ва ўнутраную энергію другога цела ці, наадварот, змяншэнне ўнутранай энергіі аднаго цела вядзе да павелічэння механічнай энергіі другога цела.
Такім чынам, падчас выканання работы адбываецца ператварэнне энергіі з адной формы ў другую.
Паколькі для апісання тэрмадынамічных сістэм выкарыстоўваюць макрапараметры (ціск, аб’ём, тэмпература), то работу ў тэрмадынаміцы неабходна выражаць праз гэтыя параметры.
Разгледзім газ у цыліндры, закрытым поршнем, плошча якога S (мал. 66). Ціск газу ў цыліндры р. У выніку ізабарнага расшырэння газу поршань перамясціўся са становішча 1 у становішча 2 на адлегласць Δl. Модуль сілы ціску газу на поршань F = pS. Гэтая сіла выканала работу па перамяшчэнні поршня, роўную
,
дзе α — вугал паміж напрамкамі сілы і перамяшчэння поршня .
У дадзеным прыкладзе α = 0 і cosα = 1, то
.
Здабытак SΔl вызначае змяненне аб’ёму ∆V = V2 – V1, дзе V1 — пачатковы аб’ём газу; V2 — аб’ём газу ў канчатковым стане (гл. мал. 66).
Такім чынам, работа сілы ціску газу пры яго ізабарным расшырэнні:
.
(12.1)
Ціск р газу — велічыня дадатная, таму з формулы (12.1) вынікае, што A12 > 0.
Пры ізабарным расшырэнні газу са стану 1 у стан 2 работа сілы (гл. мал. 66):
,
дзе — модуль сілы, якая дзейнічае на газ з боку поршня (знешняя сіла); — вугал паміж напрамкамі сілы і перамяшчэння поршня.
Перамяшчэнне поршня адно і тое ж, а сіла ціску ггазу на поршань і сіла ціску поршня на газ — сілы, якія падпарадкоўваюцца трэцяму закону Ньютана:
.
Значыць, работа і работа адрозніваюцца толькі знакам ():
.
Такім чынам, можна зрабіць наступныя высновы.
На малюнку 67, а паказаны працэс пераходу ідэальнага газу пэўнай масы са стану 1 у стан 2, а на малюнку 67, б — працэс пераходу гэтага ж газу са стану 3 у стан 4. Параўнайце работы, выкананыя сілай ціску газу ў абодвух працэсах, і змены значэнняў яго ўнутранай энергіі.
Геаметрычнае тлумачэнне работы. Работу газу можна вызначыць з дапамогай графіка. Пабудуем графік залежнасці ціску газу ад яго аб’ёму пры р = const (мал. 68). Калі працэс пераходу газу з пачатковага стану ў канчатковы з’яўляецца ізабарным (АВ — ізабара), то работа сілы ціску газу лікава роўная плошчы прамавугольніка V1АВV2.
Калі працэс пераходу газу з пачатковага стану ў канчатковы не з’яўляецца ізабарным (мал. 69), то работа сілы ціску газу пры змене аб’ёму ад V1 да V2 лікава роўная плошчы фігуры, абмежаванай графікам працэсу (крывая 1 → 2), воссю ОV і прамымі, якія адпавядаюць значэнням аб’ёмаў V1 і V2.
Працэс, пры якім тэрмадынамічная сістэма, прайшоўшы некаторую паслядоўнасць станаў, вяртаецца ў зыходны стан, называюць цыклічным працэсам або цыклам (мал. 69.1). Работа, выкананая сістэмай пры цыклічным працэсе, або работа цыкла, лікава роўная плошчы фігуры, абмежаванай лініямі, якія адлюстроўваюць цыкл у каардынатах р, V:
A = A12 + A23 + A31 = S12 + S23 + S31 = S12 + S31 = S1231,
дзе S23 = 0, S1231 > 0 на малюнку 69.1, а і S1231 < 0 на малюнку 69.1, б.
Калі «крывая расшырэння» (ізабара 1 → 2) (мал. 69.1, а) размешчана вышэй «крывой сціскання» (ізатэрма 3 → 1), то поўная работа, выкананая сістэмай за цыкл (работа цыкла), дадатная. Калі ж, як паказана на малюнку 69.1, б, «крывая сціскання» (ізабара 3 → 1) размешчана вышэй «крывой расшырэння» (ізатэрма 1 → 2), то работа цыкла адмоўная.
Работу газу вызначаюць не толькі пачатковы і канчатковы станы сістэмы, але і від працэсу. Напрыклад, газ са стану 1 можна перавесці ў стан 3 або ў выніку ізатэрмічнага расшырэння (мал. 70), або спачатку ізахорна панізіўшы яго ціск да значэння р2, а затым ізабарна павялічыўшы яго аб’ём да значэння V3. У першым выпадку работа газу большая, чым у другім.
Такім чынам, работа, выкананая тэрмадынамічнай сістэмай пры пераходзе з аднаго стану ў другі, залежыць не толькі ад пачатковага і канчатковага станаў сістэмы, але і ад віду працэсу.
На якім з графікаў, прыведзеных на малюнках 71, а–г, сіла ціску газу выконвае ў працэсе пераходу са стану 1 у стан 2:
а) найбольшую работу; б) найменшую работу?
1. Як можна вылічыць работу, якую выконвае сіла ціску газу пры яго расшырэнні (сцісканні)?
2. Як суадносяцца паміж сабой работа сілы ціску газу і работа знешніх сіл над газам?
3. У чым заключаецца геаметрычны сэнс паняцця «работа» ў тэрмадынаміцы?
4. Чаму расшырэнне газу пры адсутнасці цеплаабмену з навакольным асяроддзем суправаджаецца яго ахаладжэннем?
5. Iдэальны газ пераводзяць са стану А ў стан В двума спосабамі: першы раз — А1В, а другі — А2В (мал. 72). У якім выпадку работа, якую выконвае сіла ціску газу, большая? У якім выпадку змена ўнутранай энергіі большая?
Прыклад 1. Вызначце работу, якую выконвае сіла ціску ідэальнага газу пэўнай масы пры яго пераходзе са стану 1 у стан 3 (мал. 73).
Рашэнне. I спосаб. Работа А газу падчас усяго працэсу роўная суме работ на ўчастках 1 → 2 і 2 → 3. Паколькі пры пераходзе газу са стану 1 у стан 2 яго аб’ём не змяняецца (ізахорны працэс V2 = V1), то работа, якую выконвае сіла ціску газу, А12 = 0. У працэсе ізабарнага расшырэння (пераход газу са стану 2 у стан 3) сіла ціску газу выконвае работу
A23 = p2ΔV = p2(V3 – V1).
Тады пры пераходзе са стану 1 у стан 3 работа
А = А12 + А23 = p2(V3 – V1).
А = 2,00 · 105 Па · (2,00 · 10–2 м3 – 1,00 · 10–2 м3) = 2,00 · 103 Дж = 2,00 кДж.
II спосаб. Работа газу лікава роўная плошчы зафарбаванай фігуры, абмежаванай графікам залежнасці ціску ад аб’ёму, воссю ОV і прамымі, якія адпавядаюць значэнням аб’ёмаў V1 = 10,0 · 10–3 м3 і V2 = 20,0 · 10–3 м3 (зафар- баваная частка на малюнку 74).
А = 2,00 · 105 Па · (2,00 · 10–2 м3 – 1,00 · 10–2 м3) = 2,00 · 103 Дж = 2,00 кДж.
Адказ: А = 2,00 кДж.
Прыклад 2. Вызначце работу, якую выконвае сіла ціску ідэальнага газу пэўнай масы пры ізабарным павышэнні яго тэмпературы ад t1 = 12 °С да t2 = 87 °С, калі ціск газу p = 190 кПа, а яго пачатковы аб’ём V1 = 6,0 дм3.
Т1 = 285 К
Т2 = 360 К
p = 190 кПа = 1,90 · 105 Па
V1 = 6,0 дм3 = 6,0 · 10–3 м3
Рашэнне. Сіла ціску газу выконвае дадатную работу, бо пры ізабарным награванні павялічваецца яго аб’ём. Таму
.
Згодна з ураўненнем Клапейрона — Мендзялеева, і . Значыць,
.
.
Адказ: .
Прыклад 3. На малюнку 74.1 адлюстраваны працэс змянення стану ідэальнага газу пэўнай масы. На якім участку сіла ціску газу выканала найменшую дадатную работу? На якім участку знешняя сіла выканала найбольшую дадатную работу?
Рашэнне. Рабоце сілы ціску газу адпавядае плошча пад графікам працэсу. Пры расшырэнні газу сіла ціску выконвае дадатную работу, а знешняя сіла — адмоўную. Пры сцісканні газу наадварот: сіла ціску выконвае адмоўную работу, а знешняя сіла — дадатную. Аналіз графіка дазваляе зрабіць выснову, што ў працэсе пераходу са стану 4 у стан 1 сіла ціску газу выканала мінімальную дадатную работу (газ расшыраўся, але плошча пад графікам мінімальная). Максімальную ж дадатную работу знешняя сіла выконвае пры сцісканні, калі плошча пад графікам максімальная (гэта працэс пераходу са стану 3 у стан 4).
Прыклад 4. Стан ідэальнага газу, узятага ў колькасці ν = 1,0 моль пры абсалютнай тэмпературы Т1 = 300 К, змяняецца так, як паказана на малюнку 74.2. Вызначце работу газу на працягу ўсяго працэсу, калі на ізахоры 1 → 2 яго ціск памяншаецца ў тры разы, а пункты 1 і 3 ляжаць на адной ізатэрме.
ν = 1,0 моль
Т1 = 300 К
p1 = 3p2
Т1 = Т3
Рашэнне. Работа А газу на працягу ўсяго працэсу роўная суме значэнняў работы на участках 1 → 2 i 2 → 3 (мал. 74.2). Паколькі пры пераходзе са стану 1 у стан 2 аб'ём газу не мяняецца (працэс ізахорны V2 = V1), то работа газу А12 = 0. Ціск газу пры пераходзе са стану 2 у стан 3 застаецца пастаянным (р2 = р3), значыць, работа газу А23 = p2(V3 − V1). Тады А = А12 + А23 = p2(V3 − V1). Паводле ўмовы Т1 = Т3, таму выкарыстаем ураўненне Клапейрона: , адкуль . Такім чынам, .
Згодна з ураўненнем Клапейрона — Мендзялеева, p1V1 = νRT1. Тады .
Адказ: А = 1,7 кДж.
Практыкаванне 8
1. Сіла ціску ідэальнага аднаатамнага газу пэўнай масы выконвае адмоўную работу падчас ізатэрмічнага працэсу. Як змяняюцца ў гэтым працэсе аб’ём, ціск і ўнутраная энергія газу?
2. Газ, ціск якога p = 0,10 МПа, ізабарна расшыраецца. Пры гэтым сіла ціску газу выконвае работу А = 40 Дж. Вызначце, на колькі павялічыўся аб’ём газу.
3. На малюнку 75 прыведзены графік залежнасці ціску газу ад аб’ёму. Вызначце работу, якую выканае сіла ціску газу пры расшырэнні.
4. Пры ізабарным павелічэнні тэмпературы азоту на ΔT = 180 К сілай яго ціску выканана работа А = 25 кДж. Вызначце масу азоту.
5. Ідэальны газ пэўнай масы, тэмпература якога T1 = 290 К і ціск p = 0,20 МПа, займае аб’ём V1 = 0,10 м3. Вызначце работу, якую выканае сіла ціску газу пры яго ізабарным награванні да тэмпературы T2 = 370 К.
6. Пры расшырэнні ідэальнага газу, колькасць рэчыва якога ν = 3 моль, яго аб’ём павялічыўся ад V1 = 2 дм3 да V2 = 6 дм3. Абсалютная тэмпература газу змянялася па законе T = αV2, дзе — каэфіцыент прапарцыянальнасці. Вызначце работу, выкананую сілай ціску газу пры яго расшырэнні.