§ 22–2. Канфесійная палітыка ў БССР у 1920—1930-я гг.

2. Антырэлігійная прапаганда

Галоўным вынікам антырэлігійнай прапаганды ў СССР павінна было стаць масавае распаўсюджванне атэізму сярод насельніцтва. Меркавалася, што носьбіты рэлігійнага светапогляду ў выніку інфармацыйна-тлумачальных мерапрыемстваў пяройдуць на «матэрыялістычныя рэйкі». Аднак план па насаджэнні атэізму ў меркаваны тэрмін выкананы не быў.

Прычынай быў цэлы шэраг фактараў, якія абцяжарвалі падобную дзейнасць і патрабавалі свайго вывучэння.

На думку гісторыкаў, у сярэдзіне 1930-х гг. антырэлігійная праца не была падмацаваная адпаведнымі рэсурсамі. Па гэтым пытанні адсутнічалі выразныя ўказанні вышэйшага кіраўніцтва і асабіста І. В. Сталіна. Вышэйшае партыйнае кіраўніцтва краіны не мела плана па барацьбе з рэлігіяй і рэлігійнай дзейнасцю. Партыйныя і савецкія структуры на месцах канцэнтравалі сваю ўвагу ў асноўным на вытворча-эканамічных пытаннях.

Пасля восені 1939 г. істотны ўплыў на антырэлігійную працу аказвалі жыхары заходніх рэгіёнаў Беларусі, якія не падвяргаліся атэістычнаму перавыхаванню. Да чэрвеня 1941 г. агітацыйна-прапагандысцкай сістэме краіны Саветаў не ўдалося сфармаваць матэрыялістычны светапогляд і ў паловы сваіх грамадзян, але крок да страты традыцыйнай рэлігійнасці быў зроблены вельмі сур'ёзны.