§ 48. Алюміній і яго злучэнні

Алюміній як хімічны элемент

Алюміній — элемент 3-га перыяду, IIIA-групы. Электронная схема, формула электроннай канфігурацыі і электронна-графічная схема яго атама маюць выгляд:

₁₃Al або ₁₃Аl 2е^–, 8е^–, 3е^–;

₁₃Аl 1s²2s²2p⁶3s²3p¹ або ₁₃Аl [Ne]3s²3p¹;

₁₃Al

На знешнім электронным слоі ў атамаў алюмінію знаходзіцца тры электроны, канфігурацыя валентнасці слоя 3s²3p¹, гэта значыць алюміній адносіцца да р-элементаў. Ён мае нізкае значэнне электраадмоўнасці χ(Al) = 1,6 і праяўляе ў злучэннях ступень акіслення толькі +3.

Алюміній — самы распаўсюджаны метал у зямной кары (ω(Al) = 7,5 %, (§ 43, мал. 102). У прыродзе ён прадстаўлены адзіным нуклідам .

З прычыны значнай хімічнай актыўнасці алюміній у прыродных умовах знаходзіцца пераважна ў выглядзе хімічных злучэнняў — мінералаў, якія ўяўляюць сабой аксіды, гідраксіды, сілікаты або алюмасілікаты. Напрыклад, прадукт разбурэння горных парод — гліна (каалін), прадукты далейшага разбурэння гліны — баксіты Al₂O₃ · xH₂O. Найбольшае практычнае значэнне для атрымання алюмінію маюць баксіты і крыаліт Na₃[AlF₆].